De vloek van het boek
Toen ik de vele boeken aan het lezen was over kanker, wat artsen, therapeuten en patiënten daarover te melden hadden, trof me op een bepaald ogenblik het volgende: opvallend vaak waren de patiënten die veel zinnigs te melden hadden over hun proces, uiteindelijk overleden aan de uitzaaiingen.
Anne Frähm die in 6 weken tijd door middel van voeding haar leven terug kreeg nadat reguliere artsen haar naar huis gestuurd hadden om te sterven; maar tien jaar later alsnog bezweek aan de uitzaaiingen. Waarbij ik ergens in de krochten van internet een ingezonden stuk van haar man David terugvond, die een paar maanden na haar dood meldde dat eigenlijk pas in haar laatste levensjaar duidelijk was geworden hoezeer gifstoffen bijgedragen hadden tot het domino-effect van het terugkeren van kanker en haar uiteindelijke dood.
Pam Comijs die minitieus beschreef hoe het doorleven van het spirituele en emotionele aspekt van kanker bijdraagt tot ‘heling’, maar die enkele jaren later ook stierf. Haar overlijdensbericht zegt niets over het hoe en waarom, maar de suggestie is er op het eind van haar boek.
En David Servan-Schreiber die honderdduizenden wist te inspireren met zijn Anti-kanker, maar wiens hersentumor terug zou blijven komen totdat het hem nekte.
Terwijl ik mijn boek schreef, is me regelmatig het gevoel bekropen: je zal het toch niet over jezelf afroepen? Bijgeloof natuurlijk, want er zijn ook meer dan voldoende boeken van ex-borstkankerpatiënten die nog tot de wereld der levenden behoren. En daarin zitten vrouwen die alleen het reguliere traject gevolgd hebben, maar ook zij die tevens complementair te werk zijn gegaan, zoals Janet Edwards.
Hoe dan ook, ik heb me nu ook uiteen te zetten met dit aspect van mijn huidige situatie: ik heb een boek geschreven waarin ik beschrijf hoe je zo goed mogelijk voor jezelf kunt zorgen en hoe je de kans op uitzaaiingen kunt verkleinen, terwijl ikzelf toch nu uitgezaaide borstkanker heb.
De al genoemde Servan-Schreiber schreef een laatste boek omdat ook hij in het reine moest komen met de vraag: hoe zeer zal de boodschap van mijn boek toch gehoord worden als de boodschapper er niet meer is?
De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat dit momenteel niet een aspekt is waar ik veel tijd in stop. Er zijn, helaas, andere afspraken in de agenda.