Het voorlaatste blogbericht dateert van 24 oktober. Is er sindsdien niets gebeurd dat de moeite waard was om over te schrijven? Jawel, en ik schrijf heel veel. Maar voornamelijk mails naar dierbare vrienden die ik niet regelmatig in levende lijve kan zien. Ook heb ik sinds eind oktober al een paar langere mails gestuurd naar een groep mensen in mijn directe omgeving om ze op de hoogte te houden van mijn gezondheidssituatie.

Desalniettemin gaat ook het ‘normale’ leven door, hoe raar dit ook klinkt. Je werk, je hobbies, je gerommel in huis, het vraagt allemaal net zo veel tijd als anders. Eigenlijk krijg je het drukker dan voorheen. Je hebt je normale leven, en je hebt je leven als persoon met uitgezaaide kanker en alles wat dat met zich meebrengt: bezoeken aan het ziekenhuis en behandelaars daarbuiten, het slikken van medicijnen en supplementen, het nemen van maatregelen voor de nabije toekomst, nadenken en je verhouden tót. De laatste dagen realiseer ik me meer en meer dat je als buitenstaander, als iemand die geen uitgezaaide kanker heeft, echt geen benul hebt waar iemand in zo’n situatie door heen gaat. Dat je wakker wordt en je eerste gedachte en gevoel er meteen een is van: oh ja, dit is er aan de hand. En je laatste gedachte voordat je inslaapt ook. Dat je echt wel beseft dat alle opbeurende opmerkingen goed bedoeld zijn en dat je alles en iedereen lief vindt, maar dat jij je in een buitencategorie bevindt. Een buitencategorie overigens met een héleboel lotgenoten. En toch volstrekt alleen. Je ervaart herkenning bij wat anderen schrijven in de besloten Facebook groep “Samen sterker bij uitgezaaide borstkanker”, en tegelijkertijd weet je dat achter elke opmerking een wereld van extra pijn(tjes), verdriet, onmacht, hoop en ervaringen zit die nu maar even achterwege gelaten wordt want het is teveel.

Het is volstrekt clichématig waar je doorheen gaat, zowel qua behandelingen als qua emoties, en daarmee eigenlijk ook volstrekt oninteressant om te beschrijven. Tegelijkertijd is het jouw unieke leven dat nooit eerder op deze aardbol in deze vorm is geweest en nooit meer zo zal opduiken.

Met dat in gedachten, en gezien de datum, het voornemen om toch wat vaker hier een blogbericht te publiceren.