Het beoefenen van geduld is niet een van mijn sterkste kwaliteiten. Zelfs 35 jaar meditatie-ervaring brengt daar weinig verschil in. Als patiënt is het ongelooflijk stressvol om te moeten wachten; op uitslagen, op de volgende afspraak of behandeling. Als auteur was het voor mij wachten op de boeken. Boeken om te gaan doorverkopen, om ter recensie op te sturen, om naar de boekhandel te brengen en naar punten waar het ter inzage zal gaan liggen. Ik denk aan die ene uitspraak – was het van een zenmeester? – die luidt: ook al trek je aan het gras, het gaat daarmee niet harder groeien. Ongetwijfeld een van de redenen waarom ik onlangs voor kunstgras gekozen heb, haha.
Maar gisteravond donderdag 30 augustus om 22 uur(!) ging de deurbel en leverde de bezorger twee volle dozen boeken af. De volgende blogs zullen daarom gewijd zijn aan wat er met deze eerste 50 boeken gebeurt.