Kanker gedraagt zich als een ongenode gast. Je kunt je niet herinneren dat je hem ooit hebt binnengelaten, maar op een dag staat hij voor je neus. Niet helemaal onaangekondigd want – achteraf gezien – had je al een tijd last van een vage vermoeidheid waarvoor tienduizend andere redenen aangewezen konden worden. De gast is niet alleen ongenood, hij weigert in een aantal gevallen ook te vertrekken. We kennen het spreekwoord ‘gasten en vis blijven drie dagen fris’. Nou, deze gast is duidelijk niet fris meer als hij een tijdje intrek heeft genomen. Bij borstkanker lukt het in 80% van de gastvrouwen om de gast de deur uit te werken. Dat gaat niet zonder gevolgen. Iedereen moet offers brengen. Borsten afstaan of er nog een stukje van overhouden (niemand die dan hardop tegen je durft te zeggen dat wat er overblijft eigenlijk een verminkt lichaamsonderdeel is), concentratieproblemen, neuropathie of hartschade overhouden vanwege de chemotherapie, oedeem of littekenschade vanwege de bestralingen. En dat is dan enkel een stukje van de lichamelijke kant van het verhaal. De wervelwind aan emoties die deze gast heeft opgewekt, blijft nog lang na vertrek hangen.
In 20% van alle bezoeken blijft de gast. En niemand die eigenlijk weet waarom dát zo is. De gastvrouw in kwestie heeft net zo haar best gedaan om de gast weg te krijgen en alle maatregelen daartoe genomen. En artsen en behandelaars hebben dezelfde activiteiten als bij de andere 80% ontplooid om de gast er uit te werken. Blijven is geen optie want de gast neemt het hele huis over. Wat die gast blijkbaar niet door heeft, is dat door het huis over te nemen, uiteindelijk datzelfde huis instort. Linda Woudstra schrijft in haar blog: “En die simpele vraag is steeds, waarom maakt het lichaam kankercellen aan? Want ik kan maar niet aanvaarden, dat ons lijf stomme dingen aan het doen is.”

 

Ik heb er veel over nagedacht maar de slimheid van kanker ontgaat mij toch. Oh, kankercellen zijn zeker intelligent. Ze hebben het vermogen om resistent te worden tegen welke behandeling, middel of methode je maar inzet. Werkt een bepaald medicijn? Dan weet kanker binnen weken tot maanden om daar omheen te werken en ‘vrolijk’ verder te groeien. Denk je dat de primaire tumor er uit gesneden is en het gevaar daarmee is afgewend? De kankercellen hebben daarvoor of tijdens de operatie hun rugzakje gepakt en trekken verder naar onontgonnen terrein – de volgende kamer in het huis.
Kanker is ook intelligent in de zin dat het gebruik maakt van hetzelfde principe als gezonde cellen om zich te verspreiden en te vermenigvuldigen. Net als bijvoorbeeld witte bloedcellen scheiden kankercellen grote hoeveelheden enzymen af die als een soort scharen het bindweefsel rond de kankercel verteren waardoor de reis kan beginnen.
De witte bloedcellen helpen ons, doordat ze naar bedreigde plaatsen in ons lichaam gaan en ons daar beschermen tegen bijvoorbeeld infecties die zijn opgetreden. Ook eicellen gebruiken de ‘scharen’ tijdens de ovulatie om te kunnen reizen vanuit de eierstokken naar de baarmoeder. Omdat dit zo’n normaal proces is voor ons lichaam, herkent het lichaam het niet als kankercellen hetzelfde doen – maar dan met rampzalige gevolgen. Want waar diezelfde witte bloedcellen als het ware achter zich de deur dichtdoen, laten kankercellen de deur wagenwijd openstaan zodat broertjes en zusjes net zo vrolijk aan de wandel gaan.
Alle reguliere behandelingen die er nu zijn – en in het kader van borstkanker zijn dat operatie, bestraling, chemotherapie, anti-hormonale therapie – zijn er op gericht de kankercellen die er NU al zijn zoveel mogelijk weg te nemen of dwars te zitten zodat de weegschaal doorslaat naar een punt waarop er nog maar zo weinig over zijn dat ze opgeruimd kunnen worden. Maar ja, als datzelfde lichaam niet herkent dat er zich een aantal verschanst hebben en daarna met dezelfde verspreidingsmechanismen als gezonde cellen weer verder trekken, en doen alsof ze normaal zijn,  dan kun je er medicijnen tegenaan blijven gooien, maar dan is het water naar de zee dragen.

 

Al diegenen die geloven dat kanker een boodschap over te brengen heeft, lopen stuk op de weerbarstige werkelijkheid. Oh, er zijn gastvrouwen die hun uitgezaaide kanker de deur uit hebben gekregen. En zullen zeggen dat het door x, y, z komt. Maar als jijzelf dan x, y, z toepast, trekt jouw gast zich daar niks van aan. In mijn geval: alle reguliere behandelingen gedaan (en nog), vrijwel alle alternatieve c.q. complementaire behandelingen gedaan (en nog), alle leefstijlaanpassingen gedaan. Denk bij dat laatste aan veranderen van het voedingspatroon, blijven bewegen, verwijderen van gifstoffen in huis, tuin en lijf, aanpakken van emotionele en spirituele issues. Resultaat: kanker trekt zich er niks van aan. De illusie van maakbaarheid komt hier weer om de hoek kijken.
En als je op een dag puffend achterom kijkt, en concludeert dat de intelligentie van kanker ver te zoeken is, moet je nog uitkijken dat je jezelf niet dom gaat vinden omdat je nog steeds niet snapt waarom die ongenode gast in jouw huis getrokken is. Want dan ga je jezelf ook nog eens schuldig voelen, of een loser. En dat gevoel weten anderen je ook op een meer of minder subtiele manier te geven. Iedereen die meent te weten hoe kanker ontstaat en hoe je het weg kunt krijgen en daar lezingen over geeft – maar zelf nooit kanker gehad heeft. Of iedereen die iets gedaan heeft, kanker weg heeft gekregen, en ervan overtuigd is dat dit de heilige graal is en dit loopt te verkondigen.

 

Ik moet bekennen dat ik op dit moment toch nog probeer om er iets meer kaas van te eten. Die hersenen houden niet zomaar op om creatief te zijn. Als kankercellen die enzymen produceren die als pacmannetjes zich een weg banen naar ander gezond weefsel, zijn er dan ook middelen die deze biologische schaarenzymen kunnen blokkeren? Ja, die zijn er. In laboratoria zijn gunstige resultaten verkregen met een combinatie van lysine, vitamine C en EGCG (een polyfenool dat in groene thee voorkomt, lees 6.14 in mijn boek). Met terugwerkende kracht, bijna drie jaar later, begrijp ik waarom de arts in Hannover me een supplement met een hoge dosering lysine voorschreef. Lysine is een essentieel aminozuur. En in welke voedingsmiddelen komt lysine van nature veel voor: erwten, linzen, snijbonen en avocado. Vandaar de erwtensoep in de Moermantherapie!
De komende tijd ga ik mijn inname van lysine eens vergroten. Hoop doet leven en mijn boodschap aan de gast is nog steeds: opzouten! Sinds 2 weken ben ik weer pijnvrij, is er geen vermoeidheid en voelt het bijna alsof er niks aan de hand is. Maar ik heb geleerd deze ongenode gast niet bepaald te vertrouwen dus voorzichtig gaan we door.